Iluntzean

Egunero bezala
gehiegi pintatzen da,
aurpegiko sufrimendua
estali nahiean,
ispiluan aurrean
aurkitu ezinean,
izan nahi zuena ahaztuta

buruan bueltaka
institutoko garaiak
pareta atzean erretako kanutoak

barruan oihuka
portale ilun haietan,
mutilari emandako lehen musua

ilusio galduak,
irrifar behartuak,
jipoitutako bihotzean
egin dute eztanda,
sentitzeko ezina,
zauri guztien mina,
geroari aurpegiratuz

bizirik irauten
betiko minimoetan,
eguna iluntzean

Mundakako portuan
zigarro bat eskuan
urrutira ihesi doa olatu gainean
bere izarra aurkitu
gehiago ez sufritu
irribarre egin bizirik sentitu