Kaila kantuz (Erramun Martikorena)

Kaila kantuz ogipetik
uztail agorriletan:
maitea ganik etxerakoan
aurthen entzun dut bostetan:
amodioak nindera bila
haren ate leihoetan

Maitea ganik etxerakoan entzun izan dut bortzetan,
amodioak bainerabia haren ate-lehioetan.

Basterretik basterrera oi munduaren zabala
Ez dakienak erran lezake ni alegera naizela
Hortzetan dizut irria eta bi begietan nigarra.
Ez dakienak erran lezake ni alegera naizela
Hortzetan dizut irria eta bi begietan nigarra.

Gaua ilun, bidea luze, ez dea pena haundia?
Zur(e)_ikustera jiten gitzaizu, oi_izar xarmagarria;
otoi atea idek aguzu, zuk, tendreziaz betea.
Zur(e)_ikustera jiten gitzaizu, oi_izar xarmagarria;
otoi atea idek aguzu, zuk, tendreziaz betea.

Gaua luze izanagatik, argi eskasik ez dugu:
izar eder pozgarri hura lehioan omen diagozu;
gu etxean sartu artino harek argituren dauku.
Izar eder pozgarri hura lehioan omen dagozu;
gu etxean sartu artino harek argituren dauku.

Amodioa, amodio nahi duenak har diro;
nik batentzat hartu dut, eta sekula ez utziko,
ez sekula, tonbaren barnen sartu artino.

Kukuiak umeak xilo ttipian haritz gainean,
a/ma, ni e/re na/hi niz ez/kon/du a/di/nak di/tu/da/ni/an;
e/ne la/gu/nak e/gi/nak di/re ju/an den as/pal/di han/di/an.

Pri/ma/de/ran zoi/nen e/der bri/o/le/ta/ren lo/ri/a!
As/pal/di/an nik ez/tut i/ku/si neu/re mai/ti/a/ren be/gi/a;
ba/lin/ba gai/xo/ak ez/tu a/han/tze ni/ri e/man fe/di/a.

O/roi/tzen nu/zu, o/roi/tzen, ez za/ta/zu a/hanz/ten;
Ma/da/le/na ba/tek be/zan/bat mun/du/ian dut so/fri/tzen;
ja/ten du/dan o/gi/a e/re ni/ga/rrez dut tren/pa/tzen.

Ga/ua i/lun, bi/di/a lu/ze, ez de/a pe/na han/di/a?
Zu/re i/kus/te/ra ji/ten gi/ra, i/zar xar/ma/ga/rri/a;
bor/ta i/rek a/gu/zu, zuk, ten/dre/zi/az be/ti/a.

Ga/ua lu/ze i/za/na/ga/tik, ar/gi men/tsik ez du/gu:
i/zar xar/ma/ga/rri hu/ra le/io/an o/men da/go/zu;
gu e/txi/an sar/tu ar/ti/no ha/rek ar/gi/tu/ren de/rau/ku.